اسپند
اِسپَند، اسفند ، اسپند معمولی (نام علمی: Peganum harmala) گیاهی است علفی و چندساله از تیره قرهداغیان که معمولاً در خاک نمکدار مناطق معتدل بیابانی و مدیترانهای میروید. به آن سپند، سدابِ سوری، سِداب آفریقایی یا هارمِل هم گفتهاند. از آنجا که خوردن آن باعث بیمار یا تلف شدن دام میشود، در شماری از کشورها علف هرز مضر شناخته میشود. استفاده از این گیاه در طب سنتی خاورمیانه و شمال آفریقا رایج است. آلکالوئید موجود در گیاه، ازجمله دانهها، توهمزا است.احتمالاً به دلیل وجود یک بازدارنده مونوآمین اکسیداز.
اسپند اصالتاً گیاه بومیِ آسیا است و در خاور میانه و قسمتهایی از آسیای جنوبی، بهخصوص هند و پاکستان رشد میکند. این گیاه اولین بار در سال ۱۹۲۸ در ایالات متحده و ایالت نیو مکزیکو، توسط کشاورزی که قصد داشت از این دانهها رنگ «قرمز ایرانی» استخراج کند، کاشته شد.از آن به بعد این گیاه بهطور انبوه و گسترش یابنده در آریزونا، کالیفرنیا، مونتانا، نوادا، آرگون، تگزاس و واشینگتن رویش یافت. این گیاه در بسیاری از مناطق ایران وجود دارد.
خواص دارویی
اسپند: در طب سنتی برای ترک اعتیاد به کار میرفته اما به تازگی شواهد پزشکی مهارِ نشانگان ترک اعتیاد به مواد مخدر را توسط آن نشان میدهند.
” جاوید نعیمی “
